Strips

De echte Daltons, met branie maar zonder Lucky Luke

Eerst van tevoren wat zaken rechtzetten: ja, dit zijn dezelfde broers als uit de Lucky Luke verhalen, maar nee, ze zijn niet oplopend in lengte en de grootste is niet de dommerik. De Daltons in het gelijknamige tweeluik van tekenaar Jesús Alonso en scnearist Olivier Visonneau zijn gemodelleerd naar de echte broers – hun namen zijn Emmett, Bob, Grattan en Frank.

De eerste dode , het eerste deel van De Daltons, verscheen al eerder bij de Gorilla-imprint van de helaas ter ziele gegane uitgeverij Strip 2000. Het tweede deel, De laatste dag, dat nu samen met deel 1 bij uitgeverij Silvester verschijnt completeert het verhaal.

Het eerste deel van de serie is vooral nodig om wat geschiedkundige feiten op een rij te krijgen. We komen te weten dat de oudste van het stel, Frank, een deputy marshall is die om het leven komt in de strijd tegen de illegale stokerij. Zijn broers Bob en Emmett nemen zijn honneurs waar, tot zij meer heil zien in de criminaliteit. Daar is het verhaal toch banaal: de heren lijken vooral gedreven door het idee van genoeg poen, een gezinnetje en daarna een rustige oude dag. Hun beloftes aan hun geliefden klinken naïef en simpel; met name Emmett blijkt geen licht.

In deel 2 komt het verhaal pas goed op stoom. Dan meldt de ex-gevangene Grattan zich bij zijn twee broers en sluiten de drie zich aan bij een stelletje outlaws. Ze overvallen her en der treinen, tot in de eigen streek aan toe, waar ze prompt worden herkend. In een overmoedige bui besluiten ze de bank in Coffeyville, Kansas te overvallen: hun thuisbasis. Zie in dat kader de omslagen van de beide delen: waar de heren eerst als hoeders van de wet voor het bankgebouw staan, poseren ze in het tweede deel met duidelijk minder nobele bedoelingen.

Alonso beschikt over een zwierige, losse hand. Zijn figuren zijn expressief en krachtig neergezet, de decors zijn fraai en ongepolijst. Het werk zou het prima doen op groot formaat in zwart-wit. Niet dat er iets mis is met de inkleuring overigens. Die is namelijk heel ingetogen en geeft alle ruimte aan het verhaal: acties worden er niet vet van, de sfeer niet overtrokken.

De Daltons is vanwege de historische achtergrond een geode western, hoewel de werkelijkheid hier en daar is opgerekt en aangepast. Geen punt, dergelijke details maken het verhaal sappiger en dat is ook wat waard. Wat het sfeervolle tekenwerk betreft is het een fijne strip die zeker een plaatsje verdient in de canon der westernstrips. Lezers die destijds bij deel 1 twijfelden over de voortgang kunnen gerust zijn: deel 2 maakt het eerste deel verdedigbaar en zorgt ervoor dat het complete verhaal ruimschoots in orde is.

Jesús Alonso & Olivier Visonneau – De Daltons 1 en 2. Silvester. 56 pagina’s. € 8,95 per deel.
Deel 1: De eerste dode, deel 2: De laatste dag.