Wie al lang geleden is afgehaakt met het lezen van Robbedoes, zal niet weten waar te beginnen als hij weer eens een winkel binnenstapt om de reeks een nieuwe kans te geven. Er zijn de laatste jaren veel nevenreeksen gestart als Supergroom, Robbedoes special, Rommelgem en Zwendel. Interessant was de serie Robbedoes door… waarin een auteur volledig de vrije hand kreeg om buiten het geijkte Robbedoes-universum een verhaal te vertellen. Die serie heeft Dupuis inmiddels de nek omgedraaid, al zou er nog een album in de pijplijn zitten van Marc Hardy en Zidrou. Het laatst verschenen album in die nevenreeks, Blue Gorgon door Dany en Yann, werd onlangs uit de winkels gehaald nadat het op sociale media onder vuur kwam te liggen om de manier waarop zwarte mensen waren getekend. Achteraf dringt de vraag zich op of het geen mediastunt was van Dupuis om dit overigens zéér slechte album nog wat aandacht te geven. Al voor de terughaalactie was het album ineens overal uitverkocht. 
En opvallend: in het laatste album dat verscheen in de hoofdreeks (deel 57, Het geheugen van de toekomst) staat Blue Gorgon niet vermeld in het overzicht van alle verschenen albums, terwijl Het geheugen van de toekomst toch naar de drukker moet zijn gegaan voor of anders tijdens de cancel-rel.
Nep-rel of niet, duidelijk is wel dat Dupuis al jaren aan het stoeien is met het merk Robbedoes, toch ooit een van de pilaren onder de uitgeverij. Nadat Tome en Janry stopten met de hoofdreeks, schoot de kwaliteit erg op en neer. Dan weer werd aansluiting gezocht bij een jonger publiek, dan weer bij een meer adolescent publiek. De nevenreeksen die werden opgestart wisselden ook nogal van kwaliteit. En dus werd besloten maar weer een nieuwe impuls aan de albumverkoop te geven met wéér een nieuwe nevenreeks: Robbedoes classic.
Het eerste classic-album is nu verschenen: De Varkensbaai. En het moet gezegd: het doet een beetje pijn aan de ogen. Waar auteurs bij de Robbedoes door…-reeks de opdracht kregen eens helemaal los te breken van het traditionele Robbedoes-wereldje, is het bij Robbedoes classic juist precies omgekeerd. Auteurs krijgen de opdracht om een eerbetoon te brengen aan een deel uit de oorspronkelijke reeks en zo dicht mogelijk bij ‘de stijl en geest’ van dat album te blijven.
In dit geval is gekozen voor een vervolg op het album De gevangene van Boeddha uit 1961, van Franquin en Greg. In dat album ontmoetten Robbedoes en Kwabbernoot CIA-agent Longplaying. In De Varkensbaai gaan ze bij Longplaying op bezoek in New York, vlak voordat de Cubaanse president Fidel Castro er de Verenigde Naties zal toespreken. 
Robbedoes wordt ontvoerd door Cubaanse agenten en Kwabbernoot en IJzerlijm moeten hem op Cuba bevrijden. Ondertussen bereidt de CIA een invasie op Cuba voor.
Het scenario van De Varkensbaai is in handen van maar liefst twee heren: Michaël Baril en Clément Lemoine. Ook getweeën hebben zij niet meer dan een onnozel slapstick-verhaal kunnen bedenken waarin Castro voortdurend wordt lastig gevallen door zijn verwende zoontje en Che Guevara achter IJzerlijm aanzit. Het verweven van historische gebeurtenissen in dit verhaal leest geforceerd. De tekeningen zijn van Elric Dufau, die in het Frans eerder Jean Tabay imiteerde met een doorstart van de reeks Iznogoedh en die nu een halfbakken poging doet om Franquin na te bootsen. Het oogt allemaal zielloos, poppetjes zweven in de plaatjes en alles had net zo goed door AI gemaakt kunnen zijn.
De Varkensbaai is helaas het bewijs dat Dupuis niet meer weet wat ze nog met een oud merk als Robbedoes aan moet. De serie wordt uitgemolken. Als de lat niet hoger wordt gelegd, kun je het merk net zo goed de nek omdraaien. Want een nieuw jong publiek spreek je met dit album niet aan. Het oude publiek stel je teleur. En wie Robbedoes vroeger las en De Varkensbaai na jaren uit nieuwsgierigheid eens oppakt, zal al die albums die de afgelopen jaren wél de moeite waard waren nooit willen kopen.
Elric Dufau, Michaël Baril en Clément Lemoine – Robbedoes en Kwabbernoot Classic 1: De Varkensbaai, Dupuis. 64 pagina’s. € 9,99
