Kies vijf boeken die je goed vindt en die je gevormd, beïnvloed of geïnspireerd hebben als stripmaker. Die vraag stelden we aan niet zomaar een aantal stripmakers: wij kozen voor striptekenaars die we tegenkwamen op de Nieuwe Garde stripmarkt, bij de presentatie van Dit lichaam van ons in Haarlem en op plekken waar veel jonge makers zijn. Met het idee dat dat vast spannende lijstjes oplevert. In de zesde aflevering van deze zomerserie:
Karin Blaauwijkel
1 Lucy Knisley – Woe (Random House Graphic)
Voor mij moest er sowieso een strip van Lucy Knisley op deze lijst. Haar boeken zijn altijd zo’n plezier om te lezen. Dus waarom dan ook niet beginnen met haar nèt uitgekomen boek ‘Woe: A Housecat’s Story of Despair’?
Met Woe probeert Knisley de laatste dagen van haar oudere kat Linney vast te leggen. Eerder publiceerde ze deze op haar social media, maar nu zijn ze gebundeld in een mooie hardcover editie. De inkleuring is bewust ‘wonky’, wat wel past bij de over het algemeen niet te serieuze toon van het boek.
De strips worden verteld vanuit het perspectief van Linney, een rode kater. Dit gaat op een zéér dramatische toon die iedere katteneigenaar bekend voorkomt. En de korte, grappige strips snijden onderwerpen aan als: Linneys ervaring met honden, met het jonge zoontje van Knisley, en natuurlijk dat Linney al-tijd honger heeft en aan andere ongemakken lijdt. Een must-read voor alle kattenliefhebbers!
Andere boeken van Lucy Knisley die ik kan aanraden zijn Kid Gloves en Relish: My Life in the Kitchen (beide gepubliceerd door First Second), twee autobiografische strips van haar hand.
2 Nate Powell – Verzwelg me (Sherpa)
Nate Powell is één van mijn all time favoriete striptekenaars. Verzwelg me is een boek dat al uitkwam in 2008 en in 2009 de Eisner Award in de wacht sleepte.
Verzwelg me (in het Engels bekend als Swallow me Whole) volgt een broer en zus die uit een familie komen met een geschiedenis van verschillende psychische aandoeningen, vooral schizofrenie. Het is een coming of age verhaal waarin de lijn tussen realiteit en waanbeelden soms niet volledig duidelijk is.
Powells inktwerk is fantastisch mooi en zo sprekend. Met de texturen die hij gebruikt heeft hij geen kleur nodig om een enorm levendig beeld neer te zetten. Het tekenwerk in Verzwelg Me is moody en soms overweldigend wanneer het verhaal het nodig heeft.
Deze strip heeft op mij persoonlijk veel invloed gehad, en echt mijn ogen geopend voor wat er mogelijk is binnen het medium strip. Als jonge, eerstejaars student Comic Design had ik de kans Powell te ontmoeten tijdens een lezing over deze strip. Het horen en zien van zijn proces inspireerde me echt enorm. In 2017 had ik zelfs opnieuw de kans Powell te ontmoeten, ditmaal in Washington D.C., op de Smallpress Expo, waar ik als bezoeker was. Het voelde voor mij mooi om daar de kans te krijgen om hem te vertellen hoe zijn werk mij inspireerde als beginnend striptekenaar!
Een ander bekend werk van Powell is het drie delen tellende March, over de Amerikaanse Civil Rights Movement (Top Shelf Productions).
3 Ryan Andrews – This was our pact (First Second)
This was our pact is een heerlijk dikke YA strip uitgegeven door First Second. Het vertelt het verhaal van een groepje kinderen die de waarheid probeert te ontdekken achter een verhaal rondom hun jaarlijkse herfst-zonnewendefeest.
Elk jaar worden er duizenden lantaarns losgelaten in de rivier, die volgens een lied helemaal naar de sterren reizen. De groep volgt de lantaarns elk jaar tot een vast punt, en keert dan weer om, maar niet dit jaar. Nu gaan ze all the way, mét een afspraak: niemand gaat terug naar huis, en niemand kijkt om.
Het tekenwerk in This was our pact is kleurrijk, charmant en heerlijk om naar te kijken. Elke pagina heeft een andere kleurenspread en ook de potloodtexturen zijn een plezier voor het oog. De personages zijn zo leuk om te volgen, het voelt alsof je een Ghibli film zit te lezen, met alle mythische elementen van het verhaal. Er wordt veel gespeeld met kleurgebruik en de vorm van de tekstballonnen.
Het verhaal neemt zoveel wendingen dat je constant op het puntje van je stoel zit te lezen.
4 Rosemary Valero-O’Connell – What is left (Shortbox)
What is left is een zine uitgegeven door het Britse Shortbox. Het is een kort Sci-fi verhaal, waarin een schip, dat draait op de herinneringen van mensen, verongelukt. Het verhaal volgt een overlevend bemanningslid van het schip dat terechtkomt in de herinneringen van de menselijke bron van de motor van het schip.
Het tekenwerk is prachtig, werkend in voornamelijk roze- en paarstinten. Er wordt veel gewerkt met verschillende verlopen van de ene herinnering naar de andere. Met veel verschillende texturen van de beschadigde kabels en hardware van het schip, afgewisseld met meer herkenbare elementen als bomen en grassen in herinneringen. Constant wil je meer context en informatie om te begrijpen wat er gebeurt, en je krijgt steeds nét genoeg om het te begrijpen, maar ook om nog je eigen interpretatie van het verhaal te kunnen maken.
Een ander bekend werk van dezelfde tekenaar is Laura Dean Keeps Breaking Up With Me (First Second), waarin ook het uiterste wordt gehaald uit een beperkt kleurenpalet.
De originele zine van What is left wordt niet meer gedrukt. Maar op de website van Shortbox is deze nog wel beschikbaar als digitale aankoop in de bundel Don’t Go Without Me, waar nog meer strips van Valero-O’Connell in staan. In de winkel van Shortbox is een andere aanrader, en honorable mention, ook nog Homunculus van Joe Sparrow, ook een kort sci-fi verhaal.
Shortbox als uitgever is helaas kortgeleden opgeheven, maar ze organiseren nog wel elk jaar een digitale comics fair.
5 Junji Ito – Junji Ito’s Cat Diary: Yon & Mu (Kodansha Comics)
Ga ik mijn lijst openen met een kattenstrip en hem ook weer sluiten met eentje? Waarom ook niet!
Junji Ito staat natuurlijk vooral bekend om zijn fantastische, dikke horror-manga’s. De strip die daarvan afwijkt, is deze: Junji Ito’s Cat Diary: Yon & Mu. Ito, in dit boek bekend als J-kun, is altijd meer een hondenmens geweest, maar als zijn verloofde bij hem intrekt, brengt zij haar twee katten mee. Aan Ito dus de taak om te wennen aan zijn nieuwe leven als katteneigenaar.
Dit boek is extra leuk, omdat het om een slice-of-life verhaal gaat, met veel herkenbare taferelen; maar het is getekend alsof het een horrormanga is. Die discrepantie tussen de tekenstijl en wat er wordt verteld, is echt wat dit boek zo enorm grappig maakt! De overgedetailleerde close-ups van de katten maken je echt ongemakkelijk en de overdreven reacties en gezichtsuitdrukkingen van de baasjes werken heel goed om dit niet zomaar een ‘normale’ kattenstrip te laten zijn.
Natuurlijk moet ik ook even Ito’s andere boeken aanprijzen: No Longer Human (Viz Media) is zijn verstripping van een bekend Japans literair werk dat ik ook erg kan aanraden. Niet zozeer horror, maar het maakt je wel erg ongemakkelijk (op de beste manier). En natuurlijk Ito’s klassieker Uzumaki (Viz Media), voor het horrorwerk waar hij zo bekend mee is geworden.
