We leunen in deze zomermaand een beetje meer op het eerste deel van de naam van onze succesrubriek: het is Kort deze keer, omdat de stripuitgevers even rust nemen. Dat mag: er is genoeg in te halen, de stripwinkelschappen zijn niet bepaald aan het opdrogen of leegraken. Daarom in alle bescheidenheid, maar met dezelfde vaart en snedigheid: de Kort van stof van juli 2024.
Enola Holmes 6 – Spoorloos op Baker Street (Diedeldus/Daedalus): Deze reeks over het zusje van Sherlock Holmes is intussen meer dan op dreef. Er is niet te veel uitleg en expositie nodig om Enola meteen in een boeiend onderzoek te storten. De plot die ingenieus in elkaar zit, maar wel nog te volgen is voor jongere lezers, en de kleurrijke tekeningen maken van deze jongerenstrip een ideaal vakantieboek. Dat de makers ook de occasionele melancholie van het leven niet negeren, verdient een extra pluim.
Jim (Daedalus): Oké, Jim is geen strip, het is een boek vol illustraties. Maar omdat het van de hand van François Schuiten is, kan dit werkje vast rekenen op de interesse van genoeg striplezers. Toen Jim, de hond van Schuiten, overleed, begon Schuiten elke dag een tekening te maken met zijn trouwe viervoeter als onderwerp. Lief, leed en bitterzoete melancholie tekenen het rouwproces van Schuiten om zijn onafscheidelijke metgezel. Een intens gevoelig en mooi boek en dat is uitsluitend te danken aan de poëtische en metaforische tekeningen. Schuiten kon het namelijk niet laten de tekeningen van tekst te voorzien en die tekst is, spijtig genoeg, vaak nogal ongeïnspireerd, cliché en stijf geschreven. Daardoor doet die toch afbreuk aan de tekeningen. Met genoeg wilskracht kan de lezer van dit boek nog altijd genieten door simpelweg de teksten te negeren. Geen gespiek!
Pep Nu! (Uitgeverij L): DISCLAIMER: Wij zijn een tweeëntwintigjarige vrouw, opgegroeid in Waals België en hebben Pep en zijn hoogdagen dus nooit meegemaakt. Wij lazen deze eenmalige terugkeer/hommage dus met open, doch ongeïnformeerde, ogen. Dat wil nu niet meteen zeggen dat de makers, uitgeverij en/of de “echte” fans schuimbekkend naar hun keyboard moeten lopen om een kwade mail op te stellen of hun gram te halen op de socials. Wees gerust: wij hebben enorm genoten van dit magazine. Dat ligt grotendeels aan de diverse keuze qua stijl, onderwerp, stripfiguren en stripmakers, maar ook aan het hoge niveau van de bijdrages. De strips die vooral op nostalgie inspelen deden ons (begrijpelijkerwijze, want zo werkt een recensie: die zijn persoonlijk) niet zo veel. De strips die wat meer experimentele durf uitstralen, of meer hun eigen ding doen met het bronmateriaal, staken er voor ons bovenuit. Daarom: een eervolle vermelding voor Milan Hulsing, Menno Wittebrood en Hanco Kolk en Marloes Dekkers. En ook voor Remco Polman, Wilfred Ottenheijm en Sandra Vlemmix voor hun hilarische bijdrage. Pep Nu! Is in zijn geheel echter een bloemlezing en staalkaart van hedendaags Nederlands talent en kan u aldus blind aankopen.
Het onvoorstelbare verbeeld (Scratch): Boeken, films, strips en andere media die handelen over precaire onderwerpen als de Holocaust bestaan doorgaans uit een aartsmoeilijke evenwichtsoefening. Men moet niet enkel historisch correct trachten te werken, maar men moet ook de goede smaak bewaken, lange tenen vermijden én de valstrik van melodrama zien te ontwijken. Uitgeverij Scratch slaagde erin om elf stripmakers aan te spreken die samen tien verhalen afleverden die aan die torenhoge eisen voldoen. Sommige stripmakers slagen erin om in enkele pagina’s de keel van de lezer dicht te knijpen, het gemoed te laten vollopen, of het bloed te laten verkillen met een opsomming van harde feiten. Bovendien zijn de stripmakers en hun invalshoeken ook nog eens enorm divers waardoor dit boek voor vrijwel elke lezer ook nog eens onbekende hoofdstukken uit de Holocaust zal belichten. Ondanks het onderwerp, maar dankzij de serene omgang daarmee, is Het onvoorstelbare verbeeld een prachtig boek, dat bewijst dat er nog hoop is voor de mensheid als de juiste mensen hun mond durven opendoen. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Vreemde vogels boven Eben-Emael (Standaard uitgeverij): Mario Boon scoorde in 2022 een hit met zijn WOII-strip Onze oorlog. Wie denkt dat hij met Vreemde vogels boven Eben-Emael dat kunstje nog eens dun wil overdoen zit er ver naast. Onderwerp, uitwerking, historische diepgang en entertainmentwaarde van zijn nieuwe boek kunnen immers moeiteloos tippen aan Onze oorlog. Deze keer richt Boon zijn pijlen op 10 mei 1940. Op de grens tussen België en Nederland ligt het fort Eben-Emael, dat oninneembaar werd geacht. De Duitsers hadden echter een gedurfd plan dat het gebruik van, hou u vast, zweefvliegtuigen inhield. Boon vertelt minutieus het verhaal van die dag en verwerkt er genoeg details in uit het persoonlijke leven van de soldaten die vochtten en stierven tijdens de aanval om de lezer stevig op sleeptouw te nemen. Onmisbaar voor elke stripliefhebber met een zwak voor deze woelige periode.
Dune: de graphic novel 3 – De profeet (Silvester): Het derde en afsluitende deel van de Dune graphic novel zal de fans zeker niet teleurstellen. De mystieke mythologie van de boeken, de grootste troef van deze strips, doordrenkt het hele verhaal en tilt het enkel en alleen al door het exotisme naar een hoog niveau. De ultieme bad guys, de Harkonnen, zijn eveneens een gigantisch geschenk voor makers en lezers gelijk. Voeg daar de vele actie en knisperig frisse tekeningen met sfeervolle inkleuring aan toe en ready is Kees. Spijtig genoeg zijn ook de mindere puntjes uit de vorige albums nog steeds aanwezig. De personages die continu lopen te emmeren over wat er gebeurd is, wat ze nu aan het doen zijn en wat ze later gaan doen en waarom, vervelen op den duur. De finale lijkt ook een beetje afgeraffeld, alsof het in het contract besproken aantal pagina’s op was. Los van deze kleine uitschuivers kunnen we niet om de originele setting en rijke wereld van Dune heen: daardoor slaan we deze trilogie toch hoger aan dan het gros van de sciencefiction strips die momenteel verschijnen.
