Onlangs verscheen De schele hond, een strip uit de serie Un Autre Regard, een reeks strips die verschijnt in samenwerking met het Parijse Musée du Louvre. Telkens mag een andere stripmaker zijn visie op het Louvre vormgeven in een beeldroman. In het Frans zijn daar al dertig titels van verschenen. Intussen zijn drie daarvan vertaald in het Nederlands. De schele hond is geschreven en getekend door Étienne Davodeau en het is een heerlijke beeldroman.
Fabien is suppoost in het Louvre. Hij heeft een nieuwe vriendin, Mathilde, en het wordt tijd dat hij gaat kennismaken met haar familie. Ze komt uit een geslacht van meubelmakers. Haar broers zijn mannen die van hun hart geen moordkuil maken en hun omgeving met een soort ruwe goedhartigheid tegemoet treden. Dat is een wat onwennige omgeving voor Fabien. Als hij bij de familie is, laten ze hem ook nog een schilderij zien, gemaakt door grootvader. 
Het is duidelijk niet zo goed gelukt: het is de afbeelding van een schele hond en die scheelheid was vast de bedoeling niet. Zou dit schilderij niet iets voor het Louvre zijn? Fabien voelt zich niet in de positie om die suggestie meteen af te wijzen en dan zit hij er min of meer aan vast.
Of die schele hond uiteindelijk in het museum komt, is voor de lezer. Over dat museum komen we heel wat te weten, want Fabien doet zijn werk op steeds een andere afdeling van het Louvre. Van een deel van het verhaal zijn de zalen met de kunstwerken daarom het decor. Soms zijn die kunstwerken ook onderwerp van gesprek. De suppoosten vormen een soort gemeenschapje. Ze zijn thuis in het museum, kunnen al voorspellen welke vragen ze krijgen in welke zaal en ze kennen de vaste bezoekers.
Maar ook op dat veilige, bekende wereldje wordt inbreuk gemaakt als de broers van Mathilde in het museum verschijnen om te kijken of het al een beetje opschiet met het plaatsen van het schilderij. Een van de vaste bezoekers biedt uiteindelijk een opening. Hij zegt lid te zijn van een geheim genootschap: De Republiek van het Louvre. Zal dat clubje uitkomst kunnen bieden?
De schele hond is in de eerste plaats een heel leuke strip. Het is een onderhoudend verhaal, waar je vanzelf een goed humeur van krijgt. Maar het is meer dan dat. Het gaat ook over wat kunst in het leven van mensen kan betekenen, hoe kunst soms in de plaats van het leven kan komen, hoe verbeelding kan troosten. Verder gaat het over de liefde. Natuurlijk over die tussen Fabien en Mathilde, maar ook met hoeveel liefde de meubelmakers met hun vak bezig zijn, ondanks hun ruwe vrolijkheid. Ze zijn verwonderd dat er in het Louvre ook meubels opgenomen zijn. En ook in het leven van een van de vaste bezoekers, meneer Balouchi, speelt de liefde een cruciale rol.
Davodeau heeft er een mooi verhaal van gemaakt. De pagina’s zette hij op in zwart-wit, met veel grijzen. De tekeningen hebben iets goedmoedigs, iets meegaands. Ze zijn heel toegankelijk en zorgen ervoor dat je dicht op het verhaal zit. Daarmee is het een geslaagd verhaal geworden. Juist de beperking dat het iets met het museum te maken moet hebben, kan de verbeelding van een auteur op gang brengen en dat is bij Davodeau goed gelukt.
Achter in het boek is nog een mooi dossiertje opgenomen waarin uitgelegd wordt wat het aankoopbeleid van het Louvre is en wat er moet gebeuren voordat een kunstwerk in het museum wordt opgenomen.
Étienne Davodeau – De schele hond. Uitgeverij Zet.El, in samenwerking met Musée du Louvre Éditions. 144 pagina’s hardcover. € 29,95
