Het eerste deel van Hope One opent met Megan Rausch die na 49 jaar uit een diepe slaap ontwaakt. Direct is duidelijk dat de rust van haar winterslaap plaats heeft gemaakt voor een unheimische situatie. Ze bevindt zich op een ruimteschip, de Hope One, met slechts één ander bemanningslid, Adam. De mensheid zoals we die kennen is vernietigd, en de twee behoren tot de zeer selecte groep (er zijn nog negen ander Hope ruimteschepen) die dit overleefd heeft in de kille leegte van het heelal. Het is aan hen om het voortbestaan van de soort veilig te stellen.
Megan wordt geplaagd door geheugenverlies, fysieke ongemakken en toenemende paranoia. Waar dit aanvankelijk nog lijkt te komen door haar lange slaap, nemen de klachten gaandeweg alleen maar toe. Hier begint een beklemmend ruimteverhaal, waarbij de grenzen tussen realiteit en waanzin steeds verder vervagen.
Het geïsoleerde karakter van het ruimteschip creëert een soort psychologische gevangenis. Het verhaal speelt in op existentiële angsten, zoals het gevoel van zinloosheid na een catastrofe en de onzekerheid over wat er van de mensheid is overgebleven. Waarom zou je nog willen overleven als er niets meer is om naar terug te keren? De sfeer van toenemende claustrofobie wordt mooi opgebouwd en doet denken aan klassiekers als Solaris en 2001: A Space Odyssey.
Er zijn geen epische gevechten of spannende ontsnappingen. In plaats daarvan krijg je een benauwende setting waarbij je niet zeker weet of de echte dreiging van buiten komt, of van binnenuit. De vragen stapelen zich op: wat is er met de aarde gebeurd? Wat is eigenlijk Megan’s rol in deze missie? En waarom blijft Adam zo vaag over alles?
Het tweede deel gooit het verhaal compleet om. Waar deel 1 zich volledig richtte op de psychologische worstelingen van Megan in de ruimte, zet schrijver/tekenaar Fane je in deel 2 ineens met beide benen op de grond, of beter gezegd, in de sneeuw.
We maken een sprong terug naar 1971, in een afgelegen en ijskoud dorp in North Dakota. Hier introduceert Fane een tweede verhaallijn, vijftig jaar voor de gebeurtenissen in de ruimte. We volgen Jamie Brimley, een hulpsheriff die wordt geconfronteerd met mysterieuze verdwijningen. Deel 2 is een Fargo-achtige thriller, waarin het stille witte landschap net zo gevaarlijk is als de oneindige leegte van de kosmos.
Terwijl we kennismaken met de bewoners van het dorp en hun eigenaardigheden, wordt de link tussen de gebeurtenissen in de ruimte en het aardse plot langzaam onthuld. Dit alles leidt naar een ijzersterke twist die de twee verhaallijnen samenvoegt in een onverwachte en verontrustende finale.
Fane speelt met de verwachtingen van de lezer en benut het contrast tussen de eenzame, koude ruimte en de even kille, maar meer tastbare omgeving op aarde. Waar we het in deel 1 moeten doen met slechts twee personages, is deel 2 doordrenkt van de figuranten en bijrollen. De tekeningen zijn in Hope One een belangrijke verteller op zichzelf. De lijnen zijn hoekig, de kleuren vaak dof en grauw. Elk paneel lijkt doordrenkt te zijn met een gevoel van naderend onheil. Dit zorgt ervoor dat zelfs de stilste scènes vol spanning zitten. 
Het is een visuele representatie van de mentale aftakeling van Megan. Hoe verder zij in haar waanzin wegzinkt, hoe desolater de omgeving lijkt te worden.
Wat ook opvalt, is het bijna afwezige gebruik van detail in de achtergronden. Het ruimteschip is weinig imposant, de omgevingen zijn verlaten en het enige wat echt opvalt, zijn de expressies van de personages.
Het grootste minpunt van het verhaal is misschien wel dat het in beide delen behoorlijk traag op gang komt. Vooral in deel 1 blijft de plot wat op de achtergrond, terwijl je kijkt naar de manier waarop Megan en Adam met hun situatie omgaan. Het tweede deel trekt dat gelukkig recht met meer personages en verrassende wendingen, maar het blijft een verhaal dat geduld van de lezer vraagt. Daarnaast is het niet helemaal duidelijk waarom er per se twee losse delen nodig zijn. 
De verhalen laten zich absoluut perfect los van elkaar lezen en zijn in fraaie hardcover gebonden. Een gecombineerde uitgave van 140 pagina’s is echter logischer en zou de prijs toegankelijker maken.
Hope One is een strip die zich niet zomaar laat doorgronden, maar wie de tijd neemt, wordt beloond met een sfeervol, zij het wat ingetogen verhaal. Het is een koude, kille wereld die Fane schetst, zowel in de ruimte als op aarde, en die zul je niet snel vergeten.
Fane – Hope One (deel 1 & 2). Lauwert Uitgeverij. 72 pagina’s hardcover. €24,95 (per deel)
