Bij het eerste deel van Heden verse vis werd gelachen. Hardop, en niet zelden. Twee veteranen van de Vlaamse strip, Marc Legendre en Charel Cambré, voerden zichzelf op als karikaturen en met een tomeloze liefde voor het vak en de flauwekul eromheen. Het was fris, nieuw en vooral ongegeneerd strip over strips. Deel 2 breidde dat uit met zomerse chaos in een Spaans dorp. Drukker, rommeliger, maar nog steeds charmant.
De titel Heden verse vis is geboren uit zelfspot. “Verse vis” is wat vandaag geldt, maar morgen alweer oud is, net als de grappen, observaties en ergernissen die Cambré en Legendre met smaak in hun eigen vlees snijden. De toevoeging “heden” benadrukt het actuele karakter van hun satire.
Nu is er deel 3, de afsluiter van de reeks. Inhoudelijk is dit grotendeels een herhaling van zetten. Legendre & Cambré beheersen hun stijl inmiddels tot in de puntjes. De dialogen zijn gevat, het tempo ligt hoog en Cambré’s tekenwerk danst lichtvoetig door de chaos. Het verrassingseffect is inmiddels verdwenen. Dit is comfort food en leest heerlijk weg.
In dit deel hangen Cambré & Legendre opnieuw rond in het vertrouwde Spaanse dorpje Verilejo. Een uitnodiging voor een stripfestival doet hen heen en weer naar België vliegen. Geen roadtrip deze keer, maar vooral veel kolder bij de plaatselijke gastheer. Het bezoek aan het festival wordt heerlijk knullig beschreven en lijkt uit het leven gegrepen. Hoogtepunt is de geweldige prijsuitreiking voor Cambré (de prijs voor “de meeste boeken van het jaar”!). De zaak ontspoort wanneer bootvluchtelingen aanspoelen in Verilejo en de twee zich ongewild te midden van maatschappelijke thema’s en (uiteraard) lokale absurditeiten bevinden.
De stripwereld‑metahumor blijft dus, maar nu nog meer aangevuld met actuele maatschappijkritiek. Dit zijn moeilijke zaken als massatoerisme, vluchtelingenproblematiek en de vercommercialisering van de cultuursector. Het voelt alsof deze thema’s er met de haren bijgesleept worden, waardoor het verhaal veel te vol wordt.
Toch is het moeilijk om echt streng te zijn voor deze strip. Daarvoor is hij simpelweg te sympathiek. Zelfs als het vluchtelingenthema langs waait, blijven de toon en timing luchtig en oprecht. Er zit nergens cynisme in dit boek, alleen ironie, mildheid en geweldige dosis zelfkennis.
De vraag is, was deze afsluiter echt nodig? Het gevoel dat het fundament van de reeks al gelegd was in deel 1 (met deel 2 als doorgang) blijft hangen. Deel 3 – opvallend genoeg 10 pagina’s dunner – doet wat het moet doen: amuseren en vermaken, maar tilt het concept niet wezenlijk naar een hoger niveau. In plaats van een climax krijgen we een solide herhaling van het vertrouwde, zij het met charme. Daarmee vormt deze afsluiter een bijzonder degelijk en volwassen slotakkoord voor de jolige trilogie.
Marc Legendre & Charel Cambré – Heden verse vis 3: Goddelijke stripgoden. Standaard Uitgeverij. 56 pagina’s. hardcover. € 19,99.
