Was het aanbod deze decembermaand iets minder scheutig dan we van voorgaande jaren gewend waren? Zou kunnen, feit is dat er hoe dan ook genoeg verscheen om in de schoen te stoppen of onder de boom te leggen en dat er tevens voldoende kwaliteit tussen zat om de vakantie genoeglijk door te komen. Geen klachten dus van onze kant. Rest ons nog ons oordeel te delen, in sneltreinvaart, zoals gebruikelijk…
Een godverdomse klootzak 4 – Het ritueel (Standaard uitgeverij): Loisel is één van onze favoriete stripmakers. Het eerste deel van dit vierluik kon ons echter niet 100% bekoren. We gaven de reeks nog een kans en, feest, oh feest: wat een reeks is dit geworden! Dit afsluitende deel van het vierluik rond het verhaal in grandeur af. De enorme ensemblecast wordt perfect geregisseerd, de spanning en emotie duren tot op de laatste pagina en alle losse eindjes worden aan elkaar geknoopt. Pont zet dat alles bovendien met veel zwier en gevoel op de pagina en wordt naar grotere hoogtes gestuwd door de inkleuring van Lapierre. We kunnen deze reeks zonder verpinken een klassieker in het genre noemen.
De kronieken van Atlantis II – De zwarte spiegel (Daedalus): Donderwolken pakken samen wanneer het rijk van Atlantis wordt bedreigd door kwade machten. Koning Leoden roept zijn vazallen bijeen om het hoofd te bieden aan de nakende invasie maar er verbergt zich een verrader in hun midden. Niet te veel franjes aan deze strip: gewoon rechttoe, rechtaan fantasy, goed uitgevoerd en kundig verbeeld.
F.C. De kampioenen 134 – De championettes lossen het op (Standaard uitgeverij): De Kampioenen worden uitgenodigd voor een vriendschappelijke wedstrijd in Schotland. We hoeven u vast niet te vertellen dat dat aanleiding geeft tot een divers aanbod van grappen, grollen, capriolen en dergelijke meer. Auteur Tom Bouden bewandelt perfect de lijn tussen lachen met clichés en een originele insteek en bewijst zo dat hij een vakman is die, zonder al te laag te mikken, een groot publiek weet aan te spreken.
Wunderwaffen 19 – De toorn der goden (Daedalus): Wunderwaffen loopt nog steeds zo hard als een trein. Deze reeks speelt zich af in een parallelle wereld waar tijdens WOII de landing in Normandië mislukt is en de oorlog vooral in de lucht wordt verdergezet. Er wordt niet al te veel geluld in deze reeks en ongeveer 75% van het boek bestaat uit luchtgevechten vol spectaculair stunt- en vliegwerk. Op tijd en stond kunnen we daar zeker van genieten, maar het lijkt ons wel dat de reeks moet opletten niet in herhaling te vallen als ze nog lang wil doorgaan.
Jommeke 324 – De sterren van Zonnedorp (Standaard uitgeverij): In het nieuwe album van Jommeke blijft scenarist Marc Legendre dichtbij, om niet te zeggen onder, de kerktoren. Er wordt een talentenjacht georganiseerd en een resem klassieke Jommeke personages passeert de revue om hun beste beentje vooruit te zetten. Een goed geschreven verhaal, kundig op papier gezet door levende legende Delzenne, dat heel wat nostalgische knopjes wist te beroeren. Toch hebben we nog meer heimwee naar de meer epische avonturen van Jommeke met purperen pillen, plastieken walvissen en dikke springmuizen.
Sisters 19 – Huis op stelten! (Standaard uitgeverij): Sisters is al 19 albums lang één van de sterkhouders in het segment van strips voor tienermeisjes. Dat lukt niet als men geen ijzersterke troeven heeft. Ook dit deel cementeert de positie van de reeks in de kopgroep. Van de expressieve tekeningen, over de goed gevonden grappen en, wellicht het grootste pluspunt: de personages die zo levensecht zijn dat ze intussen deel uitmaken van de vriendengroep van het fris door het leven huppelende, in hun eigen dramaserie levende doelpubliek.
Suske en Wiske door… 10 – Onrust in Montmartre (Standaard uitgeverij): Grossey (tekst) en Stallaert (tekeningen) mogen een tweede hommage album voor Suske en Wiske maken en kiezen opnieuw voor een verhaal dat zich in het parallelle universum van de blauwe reeks afspeelt. Op de prachtige tekeningen van Stallaert valt niet af te dingen. In het verhaal zelf zitten een handvol goede vondsten, zoals de typering van de kunstwereld en verschillende verwijzingen naar de tijdsgeest, maar het geheel is een zoutloos rommeltje. Iets té veel personages die per se de plot in gewrikt worden, iets té veel toevalligheden en iets té brave helden (vooral Wiske). Geen slecht album, maar er is ruimte tot verbetering.
De buurtpolitie 27 – Doe eens paranormaal! (Standaard uitgeverij): We mogen onszelf fans noemen van De buurtpolitie en elk nieuw album doet bij verschijning onze lachspieren alvast een beetje tintelen. Dit nieuwe verhaal zou niet in onze top tien staan, maar hoort ook niet bij de minste afleveringen. Een degelijke middenmoter dus. Dat ligt voor een groot deel aan het feit dat we de ontknoping al snel zagen aankomen, een kwaal waar andere lezers wellicht niet aan lijden en die dus een plezante lezing niet bij allen in de weg staat. Gelukkig weet Nix nog een minder voor de hand liggende twist in het verhaal te verwerken. Ideaal leesvoer voor een luie namiddag.
Ava – Achtenveertig uur in het leven van Ava Gardner (Standaard uitgeverij): Ava Gardner is één van de meest enigmatische filmsterren uit de jaren vijftig. Ana Moralles (tekeningen) en Emilio Ruiz (tekst) leveren geen saaie biografie af maar focussen op een achtenveertig uur durend bezoek van Gardner aan Brazilië. Dat is een meesterzet want de makers slagen erin om in die korte tijdsspanne het karakter van Gardner en vooral het juk dat ze torst prachtig weer te geven. De tekeningen zijn oogverblindend mooi en het verhaal is spannender dan gelijk welke actiestrip. Ongeveer iedereen om Gardner heen wil een stukje van haar en de makers weten dit zo goed weer te geven dat we onder het lezen soms het gevoel kregen zelf in een wurgend korset geregen te worden. Prachtige strip die bovendien iets zinnig en van alle tijden weet te zeggen over de fenomenen beroemdheid en idolatrie. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Androïden 11 – Marlowe hoofdstuk 1 (Daedalus): Androïden is een reeks oneshots door verschillende auteurs over, u raadt het al: androïden. Dit nieuwe deeltje is echter een eerste deel van een tweeluik. In die zin kunnen we nog niet al te streng zijn aangaande het verhaal. We worden neergezet in een sciencefictionwereld die aan de ene kant enkele goede ideeën bevat, maar aan de andere kant op los zand gebouwd lijkt. De getraumatiseerde soldate Marlowe wordt gedropt in een soort no go zone om daar under cover een opdracht uit te voeren waarvan het doel ons niet meteen duidelijk is. Zoals gezegd is dit een eerste deel en, wie weet, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, zal het volgende deel de plot die nu met haken en ogen aan elkaar lijkt te hangen terug op de rails krijgen. Er zijn ook tekeningen. Daar kunnen we niet meer dan een voldoende aan geven.
Oorlog & Draken 1 – De slag om Engeland (Daedalus): De vloek van de veellezer maakt dat het concept van deze reeks niets nieuws voor ons inhoudt. WOII wordt uitgevochten met de hulp van draken. Het is zelfs al eens veel beter uitgewerkt. (Zie Light Brigade van GetComics) Alles is echter al eens gedaan en in deze post-postmoderne tijden is een goede uitwerking en inkleding vaak van meer tel dan het kernidee. (Nee, niet “de kernidee”, betweter.) Het scenario van deze strip is niet slecht en de stillere scènes slaagden erin om ons te doen meevoelen met de personages, maar het zijn vooral de tekeningen van Vax die ons over de streep sleurden. De gevechten met de imposante draken zijn om duimen en vingers bij af te likken.
Zeppelin’s war 4 – De demonen van de chaos (Daedalus): Deze reeks, die zich nog maar eens in een alternatieve realiteit tijdens WOII afspeelt is doordrongen van allerhande mythische, sprookjesachtige en bovennatuurlijke elementen: draken, oude beschavingen, Atlantiërs en dergelijke meer delen hier de lakens uit. In tegenstelling tot de twee gelijkaardige reeksen hierboven kiezen de makers van Zeppelin’s war resoluut voor de over the top pulpy aanpak. Dat zorgt ervoor dat dit trio van alternatieve WOII verhalen allemaal een ander smaakje krijgen en toch bestaansrecht hebben. Zeppelin’s war is de wildebras van de drie en zal vooral liefhebbers van geflipte pop culture bevallen. Check bijvoorbeeld de kinky en perverse seksscène.
Thellus, de cyclus van Eva Samas 1 (Daedalus): In deze nieuwe sciencefiction reeks volgen we twee personages op de planeet Thellus. Eva Samas in dit boek en Kad Moon in zijn eigen uitgave. In een volgend deel zullen zij elkaar, conceptreeksgewijs, tegen het lijf lopen. Eva Samas is een meisje uit een arm mijnwerkersgezin. Een reeks dramatische omstandigheden zorgen ervoor dat haar familie over de kling gejaagd wordt en Eva daardoor op latere leeftijd een jager wordt voor de heersers van deze planeet. Het was ons niet altijd 100% duidelijk wat er gebeurt in deze strip, maar (in tegenstelling tot bij Androïden bijvoorbeeld) lijkt dat eerder een strategie te zijn van makers die hun verhaal en wereld tot in de puntjes kennen en de lezer niet de pap in de mond willen geven. Een strategie die ons wel kan bekoren, gesteld dat het ze lukt. De gedetailleerde tekeningen en het ontwerp van Thellus scheren bovendien hoge toppen. Veelbelovend allemaal.
Thellus, de cyclus van Kad Moon 1 (Daedalus): In dit deel krijgen we het verhaal voorgeschoteld van Kad Moon. Kad is een geprivilegieerde lul, zoon van de heerser van de planeet. Kad heeft pech want net nu deze reeks van start gaat wordt zijn hele familie uitgemoord door het volk dat in opstand komt. De auteurs van deze strip spelen met de suspension van onze disbelief wanneer ze Kad uit de hoogte laten doen tegen plebs dat hem wil helpen. Terwijl zijn stad in vlammen opgaat en de kogels hem om de oren vliegen, staat Kad immers nog steeds op decorum en lijkt hij niet door te hebben dat zijn leven op het spel staat. Aan de andere kant maakt hem dat wel tot een heel entertainende protagonist. Ook hier is niet meteen helemaal duidelijk hoe de wereld in elkaar zit, maar wij voelen aan ons water dat de auteurs weten wat ze doen. Enkel de tijd, en misschien één of andere wijsneuzerige Facebooktrol, zal dat kunnen uitwijzen of ontkrachten.
De rode ridder 284 – De blinde troon (Standaard uitgeverij): De regressie van de Rode ridder naar de albums uit de “goede oude tijd” zet zich voort in dit nieuwe album. De kaart van de fantasy (denk aan de verhalen van Claus Scholz) wordt nu niet enkel getrokken, maar ook door onze strot geramd. Terwijl Scholz zijn verhalen vaak injecteerde met bestaande sagen, mythes of popcultuurfenomen, probeert men in dit album een totaal nieuwe fantasywereld te bedenken. Als je weet dat het aantal pagina’s beperkt is dan besef je ook meteen dat die weinig of geen vlees aan de botten heeft hangen. Dat zorgt spijtig genoeg voor een weinig geloofwaardig avontuur van Johan (De rode ridder) in een land vol zoutloze monsters en tovenaressen.
Op Ogers Wijze – Driedubbel-Dood (Daedalus): Daedalus schiet met scherp deze maand en lost een ware barrage aan kwalitatieve boeken deze maand. Deze oneshot gaat over een meisje dat terechtkomt in de keukens van een restaurant gerund door ogers. Het restaurant krijgt enkel de meest mythische fabelcreaturen als gasten over de vloer en de gerechten die hen voorgeschoteld worden liegen er dus ook niet om. Het meisje, dat al snel de bijnaam driedubbel-dood krijgt, probeert haar vrienden te bevrijden en te ontsnappen uit deze hoogst gevaarlijke omgeving. Tekeningen en kleuren zijn een streling voor het oog en beschikken over de juiste zachtheid die bij een fabel past. De premisse van het boek is even grappig als goed gevonden en het verhaal is spannend tot aan het einde. De dialogen rollen vlot van de tongen (waarvoor we ook de vertaler en/of eindredactie moeten bedanken) en het verhaal wordt bevredigend afgerond. Excellente oneshot (in een mogelijke reeks van drie) die niet misstaat als prachtig cadeau voor één van uw geliefden. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Camille 5 – Vrienden voor altijd (Standaard uitgeverij): Tekenares Renée Rienties is een rastalent die binnen haar genre (suikerspinnen mangapop) gigantische potten zou kunnen breken. Voorwaarde daarvoor is dat iemand haar een goed scenario aanbiedt met een hoofdpersonages dat meer is dan een compleet gefabriceerd ideaalbeeld van een popsterretje dat zelfs in het echte leven uit plastic lijkt gegoten te zijn. Het scenario van Danny De Vos zal wel passen in het concept dat de uitgever had van deze reeks, maar dat concept is vooral gericht op geld verdienen en niet op een goede strip maken. Rienties verdient beter.
De nachtwacht 18 – Dodelijke voorspellingen (Standaard uitgeverij): Bij de lancering van De nachtwacht waren we nog dolenthousiast. De reeks heeft intussen echter serieus wat aan kwaliteit ingeboet. Dat ligt wellicht niet helemaal aan de makers maar aan de schamele 30 pagina’s waarin die hun verhaal kwijt moeten en een paginaprijs die aan de lage kant ligt waardoor een tekenaar niet eindeloos lang kan zitten werken om dé perfecte pagina te construeren. Het verhaal draait om mysterieuze tekeningen die de toekomst lijken te voorspellen. Zeker geen slecht idee maar de omstandigheden waarin dat idee overgebracht moet worden zijn verre van ideaal, wat ervoor zorgt dat deze strip toch iets te licht uitvalt.
Vertongen & Co 44 – Idool op de dool (Standaard uitgeverij): Markske en co lopen in Gent de rapper V-Beast tegen het lijf, het idool van Markskes dochter. V-Beast lijdt echter aan geheugenverlies. Nog voor de Vertongens daar iets aan kunnen doen wordt V-Beast ontvoerd door een geheimzinnige jongedame. Wat volgt is een goed in elkaar passend plot vol slapstick en vaart. Dikke pluim ook voor de decors, waarin men heel duidelijk Gent herkent. In dit soort reeksen zijn de achtergronden vaak het eerste wat sneuvelt onder de hoge productiedruk.
Bloedkoninginnen – Mary Tudor: Bloody Mary 2 (Daedalus): Mary Tudor schopte het in de 16e eeuw tot de eerste regerende koningin van Engeland. Deze reeks verhaalt de kroniek van haar lange en harde weg daarnaartoe. De verhaalstof op zich is interessant genoeg. De makers slagen er echter niet in om ons emotioneel bij het verhaal te betrekken of om spanning op te wekken. De tekeningen zijn oké, maar nu ook niet echt verbluffend mooi. Wanneer personages in medium shot in beeld komen, wordt ook nogal eens beknibbeld op de decors. In een reeks die zich afspeelt in een dergelijk weelderige tijd is dat toch een beetje een gemis. Mooie reeks voor wie niet genoeg kan krijgen van geschiedenis, maar de conceptreeks Bloedkoninginnen heeft wel enkele meer opwindende dames in de aanbieding.
Hexeleintje 5 – Het ontwaken van Vorn (Diedeldus/Daedalus): Hexeleintje begint zich in dit vijfde album 100% thuis te voelen op de school voor de studie van fabeldieren. Ze raakt ook steeds verder verwikkeld in de besognes van de anderen personages en de waaier aan oude mysteries, vloeken en geheimen die zij herbergen. Het begint allemaal toch wat dicht tegen een andere tovenaarsleerling die naar een magische school gestuurd wordt aan te leunen. Bovendien wordt er nodeloos veel gebruik gemaakt van tekstkaders vol overbodige tekst om de plot over te brengen en dat is volgens ons nooit een heel goed idee in een strip. Een wat mindere aflevering van wat we wel nog steeds een prachtreeks vinden.
Een paus in de geschiedenis 7 – Pius VII: Verzet tegen Napoleon (Daedalus): In deze reeks oneshots over verschillende pausen hebben we al enkele toppers en enkele mindere albums voor de kiezen gekregen. Dit nieuwe album hoort in de eerste categorie. Om te beginnen zijn de tekeningen van een hoger niveau dan we gewend zijn van dit soort albums. (We hebben de indruk dat deze conceptreeksen op bestelling van de originele uitgeverij gemaakt worden om lezers aan te trekken die interesse hebben in de materie en minder belang hechten aan de tekeningen.) Gelukkig kon het onderwerp eveneens onze interesse wegdragen. Paus Pius VII en zijn vete met Napoleon Bonaparte was een voor ons nog ongekende episode in de geschiedenis. Razend boeiend allemaal!
Suske en Wiske 376 – De boekenduikers (Standaard uitgeverij): Professor Barabas vindt een toestel uit waarmee hij stripfiguren tot leven kan wekken, of echte mensen kan transporteren naar stripverhalen. Suske en Wiske worden de avonturen van Kim Kicken in geflitst en moeten van hem een held maken of ze zullen nooit kunnen terugkeren naar de echte wereld. De plot hangt als los zand aan elkaar en moet het hebben van een resem absurde deus ex machina’s. Zo moeten onze helden een deur die tien meter hoog hangt bereiken en dan komen ze plots een hivemind van levende legoblokjes tegen. Hmm… We hadden een album verwacht met een hoop geestige cameo’s, maar waar het uiteindelijk op uitdraaide is een iets te makkelijke aaneenschakeling van probleempjes die ook meteen weer van de baan geveegd worden. Goed concept maar niet zo goed uitgewerkt.
De nieuwe avonturen van de Kiekeboes 3 – Hackerjacht (Standaard uitgeverij): Moemoe verhuist, Fanny gaat in een ver land op zoek naar de hackers die haar laptop hebben overgenomen en Alanis heeft haar eerste date sinds mensenheugenis. Genoeg subplots dus om dit album met een rotvaart naar de conclusie te stuwen. Cambré (en co) leveren een grafisch juweeltje af en het lijkt alsof Nix zijn grappen wat meer stoelt op de leest van geestelijke vader Merho. Dat levert enkele geslaagde moppen op, maar hier en daar verzandt het boek wel in de meligheid die daarbij hoort. De twee verhaallijnen over Alanis en Fanny’s creepy incel onderbuur zijn ofwel komisch bedoeld opvulsel, ofwel worden hier plotlijntjes uitgezet voor volgende albums. Dat is iets wat Merho nooit veel gedaan heeft, maar wat volgens ons de reeks wel ten goede zou kunnen komen.
Het echte verhaal van de Far West 6 – Calamity Jane (Standaard uitgeverij): Calamity Jane is één van onze favoriete, op echte mensen gebaseerde personages uit de televisiereeks Deadwood. In dit album krijgen we, volgens de titel, haar echte verhaal voorgeschoteld. Het is misschien niet eerlijk van ons omdat een strip niet dezelfde ruimte krijgt als een televisiereeks, maar we hadden toch de indruk dat wat we hier geserveerd kregen een Hollywoodversie van de realiteit is. Bovendien zijn de dialogen zo stijf als Jack Nicholson op het einde van The Shining en lijken de tekeningen eerder haast- dan liefdewerk te zijn. Het extra dossier achteraan vonden we dan wel weer de moeite waard.
Drang (Standaard uitgeverij): De drang is een aandoening die ervoor zorgt dat mensen een onweerstaanbare lust voelen om willekeurige voorwerpen toe te voegen aan bestaande bouwwerken en zo een nieuw bouwwerk te maken. Het idee komt van John shoefelder van kunstenaarscollectief neotex en werd voorgelegd aan tekenaar François Schuiten en schrijver Adam Roberts, die er hun eigen ding mee mochten doen. De abstracte gebouwen en nostalgisch-futuristische tekeningen zijn uiteraard in goede handen bij Schuiten en zijn prenten zijn niets minder dan fantastisch. Het schrijfwerk is spijtig genoeg heel wat minder. Saaie clichés en voor de hand liggende verhaaltjes met droge, platte dialogen ontsieren het proza. Desalniettemin: heel mooi kijkboek.
De Smurfen 43 – De tovermantel (Standaard uitgeverij): Wij smurften onlangs De tovermantel een nieuwe aflevering in de stripreeks rond deze olijke wezentjes. Hoewel de productie van deze strip al lang niet meer door geestelijke vader Peyo gesmurft wordt, smurft men nog steeds op een vrij hoog niveau. De tekeningen zijn aantrekkelijk gesmurft en de plot smurft dat het een aard heeft. Niet smurf voor een smurf die vooral smurfen moet opsmurfen en nog weinig te smurfen heeft met de initiële smurf. (Het spijt ons echt. Sorry.)
Hacendado – Eer en bloed (Daedalus): De zoon van een grootgrondbezitter in het Mexico van 1863 wordt beschuldigd van verkrachting. Terwijl verschillende partijen trachten uit te zoeken wat er nu eigenlijk echt gebeurd is, wordt een klopjacht georganiseerd die verschillende personen met zichzelf en de wildernis van een ongerept land in aanvaring zal brengen. De tekeningen van deze oneshot zijn oogstrelend mooi en doen niet zelden denken aan de Blueberry verhalen uit de topperiode van Giraud. Het rauwe verhaal wordt ingenieus verteld en kent enkele heerlijk onverwachte wendingen. De vertaling en uitgave (hardcover, mooi extra dossiertje) zijn eveneens van hoog niveau. Kijk: zo kan het dus ook.
De tweede wereldoorlog in strip (Le Lombard): De strips over de tweede wereldoorlog vliegen ons non stop rond de oren. Deze klepper is daarin echter een buitenbeentje. Geen opgeleukt verhaal vol koene helden, maar keiharde feiten. In twintig hoofdstukken behandelen de makers twintig belangrijke keerpunten in het verloop van WOII. De insteek is om die zo waarheidsgetrouw te vertellen. Wie denkt dat dit boek daardoor een saai geschiedenislesje wordt komt van een koude kermis thuis. De makers kiezen immers scènes uit die, ofwel omdat ze minder bekend zijn, ofwel omdat de inzet van de uitkomst zo enorm hoog ligt, razend spannend zijn. De zwart-wit tekeningen zijn vaak mooi gecomponeerde pareltjes, maar soms was de invloed van de computer of van de onderliggende foto’s iets te duidelijk. Een perfect boek voor mensen die echt nog iets willen bijleren over de meest bekende oorlog in de geschiedenis van de mensheid.
